Krzesiwo

Krzesiwo – historycznie, narzędzie do krzesania ognia powszechnie stosowane przed wynalezieniem zapałek.

Krzesiwa były wykuwane z wysoko nawęglonej (bardzo twardej^[1]) stali, miały grubość ok. 0,5 cm, długość 4 – 15 cm i były przeważnie łukowato wygięte. Krzesiwem uderzano o krzesak (czyli tzw. skałkę) w taki sposób, aby powstające przy tym iskry padały na kawałeczek hubki, która ulegała zapłonowi; wtedy dorzucano do niej materiał łatwopalny, np. drewno i węgiel. Z danych etnograficznych wiadomo, że przybory służące do krzesania ognia noszono w woreczkach, najczęściej w okolicy pasa biodrowego^[2].

Obecnie krzesiwami są też np. elementy zapewniające wytworzenie iskry w zapalniczkach, na które składają się ryflowane, hartowane, stalowe kółka, którymi pociera się kamienie do zapalniczek, czy też elementy (wykonane z materiałów o podobnych właściwościach jak te stosowane w kamieniach do zapalniczki) służące do ręcznego krzesania ognia poprzez pocieranie kawałkiem twardej stali czy kamieniem w warunkach polowych (rozpalanie ognia bez użycia zapałek czy zapalniczki, stosowane w survivalu).