Latarnia uliczna

Latarnia uliczna – źródło światła w oprawie oświetleniowej wraz z konstrukcją ją podtrzymującą (słupem, wysięgnikiem lub przewieszką), mające za zadanie oświetlać ulice, chodniki i drogi (także alejki w parkach) w warunkach niedostatecznej widoczności – przede wszystkim nocą, ale także w czasie mgły, opadów atmosferycznych, zachmurzenia itp. – w miejscach, gdzie przebywać może wiele osób lub pojazdów.

Zazwyczaj latarnie ustawia się na skrzyżowaniach i wzdłuż ulic, a także poza miejscami zabudowanymi, np. wzdłuż ruchliwych autostrad, na rozjazdach, skrzyżowaniach oraz przejazdach kolejowo-drogowych. Oświetlenie ulic projektuje się na ogół tak, aby ograniczyć zanieczyszczenie świetlne, czyli zminimalizować część strumienia świetlnego skierowaną do góry i na boki, która nie służy poprawie widoczności na ziemi, a stanowi de facto marnowanie energii bezużytecznie rozpraszającej się w niebo i utrudnia obserwacje astronomiczne.

Pierwszymi lampami w oświetleniu ulicznym były lampy gazowe, następnie lampy żarowe, potem świetlówki, wysokoprężne lampy rtęciowe, niskoprężne lampy sodowe, wysokoprężne lampy sodowe, lampy metalohalogenkowe oraz z użyciem diod elektroluminescencyjnych, czyli lamp LED^[1].