Ledung[1], także leidag, leiðangr (staronorweski), leidang (norweski), leding (duński), ledung (szwedzki) lething (angielski) lepunger (staroszwedzki)[2] – średniowieczny skandynawski system mobilizacji floty przybrzeżnej bądź przeznaczonej do sezonowych wypraw łupieżczych, oparty na podziale kraju na okręgi, stanowiący morski odpowiednik pospolitego ruszenia[3].
W ramach ledungu każdy okręg zobowiązany był dostarczyć okręt wraz z określoną przepisami uzbrojoną załogą, wyposażeniem i zapasami żywności na wezwanie króla lub lokalnego przywódcy wojskowego w przypadku konieczności odparcia wrogiej agresji bądź połowę składu w przypadku wezwania na ofensywną wyprawę zamorską.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie dys
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ela