Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Linearyzm (muzyka)
Linearyzm[a][b] – rodzaj polifonii z nadrzędną rolą melodyki wobec harmoniki[1][2].
Linearyzm jest charakterystyczny dla okresu średniowiecza i renesansu, gdy w kompozycji harmonika nie była strukturą dominującą i ustępowała pierwszeństwa melodyce, np. w utworach Guillaume’a de Machauta i Johannesa Ockeghema[3][4].
Okres tonalności dur-moll nie sprzyjał linearyzmowi, gdyż wówczas środki polifoniczne były podporządkowane harmonice funkcyjnej[3].
Współcześnie linearyzm oznacza typ nowoczesnego kontrapunktu, w którym współbrzmienia wynikające z równocześnie prowadzonych linii melodycznych w różnych głosach nie są regulowane i ograniczane ścisłymi regułami, a rola harmoniki ulega osłabieniu lub całkowitej likwidacji, co zazwyczaj powoduje stałe współbrzmienia dysonansowe, jak to ma miejsce np. w utworach Arnolda Schönberga i Paula Hindemitha[3][4].
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>- ↑ Chodkowski 1995 ↓, s. 498.
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieMusic TermsBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ a b c Chodkowski 1995 ↓, s. 499.
- ↑ a b Habela 1968 ↓, s. 104.
Previous Page Next Page
