M247 Sergeant York

M247 Sergeant York

M247 Sergeant York
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Ford Aerospace
Typ pojazdu	samobieżne działo przeciwlotnicze
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	3
Historia
Prototypy	1977–1985
Egzemplarze	50
Dane techniczne
Silnik	silnik wysokoprężny Continental AVDS-1790-2D o mocy 750 KM (552 kW)
Długość	7,67 m
Szerokość	3,63 m
Wysokość	3,42 m
Masa	54,4 t
Moc jedn.	13,8 KM/t
Osiągi
Prędkość	48 km/h
Zasięg pojazdu	500 km
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,2 m
Rowy (szer.)	2,6 m
Ściany (wys.)	0,9 m
Kąt podjazdu	54°
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2x armata przeciwlotnicza Bofors 40 mm L/70
Użytkownicy
Stany Zjednoczone
Multimedia w Wikimedia Commons

M247 Sergeant York – amerykańskie samobieżne działo przeciwlotnicze opracowane na przełomie lat 70. i 80. XX wieku przez przedsiębiorstwo Ford Aerospace w ramach programu DIVAD (DIVision Air Defense – obrona przeciwlotnicza dywizji), na potrzeby Armii Stanów Zjednoczonych. Pojazd został zaprojektowany z myślą o zastąpieniu pojazdów przeciwlotniczych M163 VADS i M48 Chaparral. M247 zbudowano na podwoziu czołgu M48 Patton i wyposażono w dwie szybkostrzelne armaty przeciwlotnicze Bofors 40 mm L/70 kierowane radarowo. Pojazd nazwany został na cześć sierżanta Alvina Yorka, bohatera I wojny światowej.

Niezadowalające parametry pojazdu (m.in. niewystarczający zasięg uzbrojenia oraz prędkość maksymalna niepozwalająca na współdziałanie z czołgami M1 Abrams i bojowymi wozami piechoty M2 Bradley), a także liczne problemy techniczne doprowadziły do wstrzymania prac nad programem w 1985 roku. Łącznie zbudowano 50 egzemplarzy pojazdu.