Samolot P4M-1 Mercator w locie, 1949 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
morski samolot patrolowy lub samolot rozpoznania elektronicznego |
Załoga |
9–16 |
Historia | |
Data oblotu |
20 września 1946 |
Lata produkcji |
1950 |
Liczba egz. |
19 + 2 prototypy |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 silniki gwiazdowe Pratt & Whitney R-4360-20A, |
Moc |
2× 3296 KM (2424 kW) (P&W R-4360) |
Ciąg |
2× 20,5 kN (Allison J-33) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
34,75 m |
Długość |
25,50 m |
Wysokość |
7,95 m |
Powierzchnia nośna |
121,79 m² |
Masa | |
Startowa |
40 000 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
660 km/h |
Pułap |
10 545 m |
Zasięg |
4570 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 działka kalibru 20 mm, 2 km kalibru 12,7 mm, 5443 kg bomb | |
Użytkownicy | |
United States Navy | |
Rzuty | |
Martin P4M Mercator – amerykański morski samolot patrolowy i rozpoznania elektronicznego o mieszanym napędzie śmigłowo-odrzutowym, opracowany w drugiej połowie lat 40. XX wieku przez przedsiębiorstwo Glenn L. Martin Company.
Samolot opracowany został w odpowiedzi na zapotrzebowanie zgłoszone przez US Navy. Projekt przewidywał użycie kombinowanego napędu w postaci dwóch silników tłokowych o mocy po 3250 KM oraz dwóch silników odrzutowych, których zadaniem było wspomaganie startu oraz poprawa charakterystyk wznoszenia i ułatwienie unikania myśliwców[1]. Dwa prototypowe egzemplarze oznaczone XP4M-1 zamówione zostały 6 lipca 1944 roku[1]. Oblot pierwszego z nich miał miejsce 20 września 1946 roku[2]. Zbudowanych zostało 19 egzemplarzy seryjnych P4M-1, pierwszy z nich został dostarczony US Navy 28 czerwca 1950 roku. Serię zbudowano do września 1950 roku[3].