Matematyka dyskretna

Matematyka dyskretna – zbiorcza nazwa wszystkich działów matematyki, które zajmują się badaniem struktur nieciągłych, to znaczy zawierających zbiory co najwyżej przeliczalne^[1], czyli właśnie dyskretne^{[potrzebny przypis]}. Podstawowe dziedziny matematyki dyskretnej to kombinatoryka i teoria grafów^[1]. Niektóre z pozostałych to:

• teoria obliczeń^[2],
• część teorii liczb badająca liczby całkowite^[2],
• logika matematyczna,
• teoria matroidów.
• programowanie liniowe,
• kryptografia,
• rachunek różnicowy,
• teoria gier^{[potrzebny przypis]}.

Matematyka dyskretna bywa kontrastowana z matematyką „ciągłą” jak rachunek różniczkowy i całkowy^[2]. Termin ten pojawił się najpóźniej na początku XX wieku, choć samo pojęcie wielkości dyskretnej występowało już w wieku XVI. Najpóźniej w latach 70. XX wieku pojawiły się osobne czasopisma naukowe poświęcone tej dyscyplinie^[3].