![]() Gen. Matthew Ridgway, ok. 1951 | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
3 marca 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 lipca 1993 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1917–1955 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca 82 Dywizji Powietrznodesantowej, |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
działacz organizacji kombatanckich, |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Matthew Bunker Ridgway (ur. 3 marca 1895 w Fort Monroe w Wirginii, zm. 26 lipca 1993 w Fox Chapel w Pensylwanii) – amerykański wojskowy, generał, najwyższy dowódca sił sprzymierzonych w Europie (1952–1953) i szef sztabu Armii Stanów Zjednoczonych (1953–1955).
Z wyróżnieniem walczył podczas II wojny światowej, gdzie był dowódcą 82 Dywizji Powietrznodesantowej, prowadząc ją w akcji na Sycylii, we Włoszech i w Normandii, a następnie objął dowództwo nad nowo utworzonym XVIII Korpusem Powietrznodesantowym i kierował nim do końca wojny w bitwie ardeńskiej, operacji Varsity oraz inwazji zachodnich aliantów na Niemcy. Największą sławę przyniosło mu skonsolidowanie wysiłków wojennych wojsk ONZ podczas wojny koreańskiej. Kilku historyków przypisało Ridgwayowi odwrócenie losów tej wojny na stronę państw zachodnich. Jego długą karierę wojskową zwieńczył Prezydencki Medal Wolności przyznany mu 12 maja 1986 przez prezydenta Ronalda Reagana, który stwierdził, że: „Bohaterowie przychodzą, kiedy są potrzebni; wielcy ludzie robią krok naprzód, gdy brakuje odwagi”[1].