Kryształ monacytu; pochodzenie: Rostadheia, Iveland, Norwegia | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
fosforan ceru, lantanu, neodymu, toru, itru i prazeodymu ((Ce, La, Nd, Th, Y, Pr)PO4) |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
5–5,5 |
Przełam |
muszlowy |
Łupliwość |
doskonała, wyraźna |
Pokrój kryształu |
ziarnisty, tabliczkowy-spłaszczony, słupkowy lub klinowaty |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Właściwości mechaniczne |
kruchy |
Gęstość |
4,6–5,5 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
czerwona, czerwonobrunatna, brunatna, pomarańczowa, żółta, czasem zielonkawa |
Rysa |
biała, szarobiała |
Połysk |
tłusty, diamentowy |
Inne |
przezroczysty |
Monacyt – minerał, mieszana sól kwasu fosforowego, ceru i kilku lantanowców. Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gr. monazeis = jedyny lub monaxo = być samotnym; nawiązując do rzadkości występowania.