Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Morze Ochockie
.jpeg) Zatoka Nagajewa w pobliżu Magadanu | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwa | |
| Powierzchnia |
1 583 000 km² |
| Średnia głębokość |
177 m |
| Największa głębia |
3372 m |
| Objętość |
1 365 000 km³ |
| Zasolenie |
32,8‰ |
| Typ morza | |
| Wyspy | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 55°N 150°E/55,000000 150,000000
| |
 Morze Ochockie na mapie | |
Morze Ochockie (ros. Охотское море) – morze w północno-zachodniej części Oceanu Spokojnego leżące między półwyspem Kamczatka, Wyspami Kurylskimi i Hokkaido na wschodzie, a Sachalinem i kontynentem azjatyckim na zachodzie. Z Oceanem Spokojnym łączy się przez Cieśniny Kurylskie, z Morzem Japońskim przez Cieśninę Tatarską i Cieśninę La Pérouse’a[1][2].
Większa część morza leży na szelfie kontynentalnym. Długość linii brzegowej 10 460 km. Linia brzegowa słabo rozwinięta. Największe zatoki: Szelichowa, Sachalińska. Prawie wszystkie wyspy położone przy brzegach. Największe z nich to Wyspy Szantarskie, Wyspy Zawiałowa, Wyspy Jamskie. Tylko mała wyspa Jana (ros. Ионы) leży na otwartym morzu[3]. Do Morza Ochockiego wpadają Amur, Uda, Ochota, Giżyga, Penżyna[1][2].
Morze Ochockie jest zasilane przede wszystkim dzięki połączeniu z Oceanem Spokojnym. Opady i wody rzek odgrywają małą rolę. Najwięcej wody przepływa przez Cieśninę La Pérouse’a. Wody z głębin Oceanu Spokojnego przechodzą przez Cieśniny Kurylskie. Powierzchniowe wody Morza Ochockiego mają temperaturę zimą od -1,8 do 2° С, latem od -1,5 do 15° С. Występują prądy morskie, największe w Cieśninach Kurylskich (nawet do 3 m/s). Przypływy mają amplitudy od 12 m w Zatoce Szelichowa do 0,8 m przy brzegu Sachalinu[1]. Północna część morza pokrywa się lodem. Często występują sztormy. Przezroczystość wód waha się w granicach 10–17 m na pełnym morzu i 6–8 m przy brzegach[4].
Morze charakteryzuje się bogatą fauną. Znane jest ze swoich ławic mintaja. Występuje tu wiele gatunków bezkręgowców i ssaków (walenie, foki)[2]. Miejsce obfitego połowu ryb (łososiowate, płastugi, śledzie, dorsze, kraby)[1].
Ważniejsze miasta nad Morzem Ochockim: Magadan, Ochock, Siewiero-Kurilsk, Kurilsk, Abashiri.
Morze Ochockie zostało odkryte – dla Europejczyków – przez rosyjskich podróżników Moskwicina i Pojarkowa w pierwszej połowie XVII wieku. Od 1733 roku uczestnicy Drugiej Ekspedycji Kamczackiej zbadali większość wybrzeża morza. W latach 1849–1855 zbadano ujście Amuru i potwierdzono istnienie cieśniny między kontynentem a Sachalinem[2].
- ↑ a b c d Ochockie, Morze, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-11-19].
- ↑ a b c d Охотское море. Большая российская энциклопедия. [dostęp 2024-11-19]. (ros.).
- ↑ Алексей Бежновец: Остров Ионы в Охотском море. Словесница Искусств. [dostęp 2024-11-19]. (ros.).
- ↑ Т. И. Супранович, В. Ф. Канаев: Охотское море. booksite.ru. [dostęp 2024-11-19]. (ros.).
Previous Page Next Page
