N,N,N-Trimetyloglicyna
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
trimetyloamoniooctan
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| N,N,N-trimetyloglicyna, trimetyloglicyna, TMG, betaina, betaina glicynowa
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C5H11NO2
|
| Masa molowa
|
117,15 g/mol
|
| Wygląd
|
ciało stałe o słodkim smaku z metalicznym posmakiem, chlorowodorek betainy ma kwaśny smak
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
107-43-7
|
| PubChem
|
247
|
| DrugBank
|
DB06756
|
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C5H11NO2/c1-6(2,3)4-5(7)8/h4H2,1-3H3
|
| InChIKey
|
KWIUHFFTVRNATP-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
| Podobne związki
|
| Podobne związki
|
glicyna, cholina, sarkozyna
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
|
|
N,N,N-Trimetyloglicyna, TMG, betaina, (CH
3)
3N+
CH
2CO−
2 – organiczny związek chemiczny z grupy betain, pochodna aminokwasu glicyny. Wykryta została po raz pierwszy w burakach cukrowych Beta vulgaris w XIX w. (stąd nazwa betaina). Z czasem określenie betainy rozszerzyło swoje znaczenie na całą klasę związków tego typu[3], a samą trimetyloglicynę wyróżnia się nazwą betaina glicynowa. Jest produktem ubocznym przemysłu cukrowniczego. Izoluje się ją za pomocą krystalizacji w formie chlorowodorku.
