Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Niemiecka Eskadra Wschodnioazjatycka

Eskadra Wschodnioazjatycka (niem. Ostasiengeschwader) była eskadrą marynarki wojennej Cesarstwa Niemieckiego między 1897 a 1914, stacjonującą w Qingdao (Tsingtao) w Chinach. Często nazywana jest popularnie Wschodnioazjatycką Eskadrą Krążowników. Nazwa ta odpowiada jednak składowi jednostki w ostatniej fazie jej działalności. Wcześniej w jej skład wchodziły także pancerniki i inne okręty. Od 1859 pojedyncze niemieckie okręty lub zespoły okrętów obecne były na wodach Chin w celu zabezpieczania handlu i interesów niemieckich w regionie. W 1869 utworzono „stację wschodnioazjatycką” dla okrętów niemieckich, lecz początkowo nie miały one własnej bazy. Sytuacja zmieniła się w listopadzie 1897, kiedy Jiaozhou zostało kolonią niemiecką.

Niemiecka Wschodnioazjatycka Eskadra Krążowników w zatoce Jiaozhou, w centrum czterokominowe krążowniki pancerne SMS „Scharnhorst” i SMS „Gneisenau”
Niemiecka Wschodnioazjatycka Eskadra Krążowników w zatoce Jiaozhou, w centrum czterokominowe krążowniki pancerne SMS „Scharnhorst” i SMS „Gneisenau”

Po wybuchu I wojny światowej eskadra pod dowództwem Grafa Maximiliana von Spee koncentrowała się na zwalczaniu brytyjskiej żeglugi i transportów wojsk. Odnosila przy tym znaczne sukcesy. Po przystąpieniu Japonii do wojny po stronie ententy, eskadra wyruszyła do Niemiec, wokół Ameryki Południowej, w dalszym ciągu prowadząc działania rajderskie. W bitwie pod Coronelem u wybrzeży Chile, 1 listopada 1914, zatopiła dwa brytyjskie krążowniki pancerne, HMS "Good Hope” i „Monmouth”.

8 grudnia 1914 próbowała zaatakować bazę morską Port Stanley na Falklandach, nie wiedząc o obecności tam silnego brytyjskiego zespołu z dwoma krążownikami liniowymi. Jednostki te wysłano właśnie w celu zniszczenia eskadry. W bitwie pod Falklandami eskadra została prawie w całości zniszczona, a admirał von Spee poniósł śmierć na swoim okręcie flagowym SMS „Scharnhorst”. Bitwę przetrwał jedynie lekki krążownik SMS „Dresden”, który został jednak przechwycony przez okręty brytyjskie i 14 marca 1915 zmuszony do samozatopienia. Poza głównymi siłami eskadry jako samodzielny rajder działał krążownik „Emden”, zatopiony koło Wysp Kokosowych 9 listopada 1914.

Niemiecka eskadra opuszcza Valparaiso 3 listopada 1914 roku po bitwie pod Coronelem. Na przedzie „Scharnhorst" i „Gneisenau", następnie „Nürnberg”. Na środkowym planie kotwiczą chilijskie krążowniki „Esmeralda”, „O'Higgins" i „Blanco Encalada", oraz pancernik „Capitan Prat”

.


Previous Page Next Page