Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
No Jacket Required
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Phil Collins | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
maj - grudzień 1984 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
50:27 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Oceny | ||||
| ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
No Jacket Required – trzeci album solowy Phila Collinsa wydany w styczniu 1985.
No Jacket Required jest o wiele bardziej popowym albumem od dwóch pierwszych płyt Collinsa Face Value i Hello, I Must Be Going! i nie ma na nim żadnych tekstów politycznych jak w następnym ...But Seriously. Płyta zdobyła Nagrodę Grammy w kategorii Album roku.
Gościnnie na albumie wystąpili Sting (w piosenkach "Long Long Way To Go" i "Take Me Home") i Peter Gabriel ("Take me Home").
Cztery piosenki z płyty znalazły się w top 10 amerykańskiej listy przebojów, z tego dwie ("Sussudio" i "One More Night") na pierwszym miejscu.
No Jacket Required stał się najlepiej sprzedawaną płytą roku 1985 w Stanach Zjednoczonych, uzyskując status diamentowej płyty.
Nazwa płyty powstała po tym, jak Collins został wyrzucony z restauracji w Chicago za nieodpowiedni strój.
W czasopiśmie branżowym Teraz Rock wystawiono płycie ocenę 3 na 5[3].
Określono go jako reprezentującego m.in. gatunki pop rock, adult contemporary, pop soul i soul[4].
- ↑ a b Discogs: No-Jacket-Required. www.discogs.com. [dostęp 2021-04-10]. (ang.).
- ↑ Tim Sendra: No Jacket Required – Phil Collins. AllMusic. [dostęp 2021-04-10]. (ang.).
- ↑ a b No Jacket Required, „Teraz Rock”, ADVERTIGO S.A, 25 kwietnia 2019, s. 82, ISSN 1730-394X.
- ↑ No Jacket Required by Phil Collins - RYM/Sonemic. [dostęp 2023-04-23].
Previous Page Next Page
