O!

„To była nasza pierwsza płyta nagrana w Teatrze Stu. I też była to bardzo prosta produkcja: prawie płyta nagrana na żywo. Może nie na wszystko starczyło czasu, ale graliśmy do upadłego, Ricardo nie wyszedł, dopóki nie zagrał solówki. Paweł miał napisane na kartce: 'Wal mocno'… Może niedobrze, że nie udało się uzyskać takiej lekkości, jak na pierwszej płycie. Ale gdy graliśmy w Niemczech, to przekonywano mnie, że to jest właśnie ten nasz sound. 'Granice' uważam za utwór niezwykły, trąbka Stańki jest wspaniała. (…) Nagrywaliśmy tę płytę w trzecim miesiącu stanu wojennego. Totalny zastój, nie było co robić, więc weszliśmy do studia. Mam do tej płyty inny stosunek , bo to nie tylko piosenki, ale i tamta atmosfera. Te nocne powroty do domu, gdy nic nie jeździło i trzeba było pieszo… Zatrzymywały nas patrole. Nigdy nie wiadomo czy się dojdzie do domu. Pamiętam taką noc, gdy była niesamowita mgła, i patrol tylko słyszał nasze kroki, a my – patrolu… (…)”^[2]

„Płyta po ukazaniu się, stałaby się na pewno największym przebojem fonograficznym. Niestety zabrakło czarnej masy do jej tłoczenia. Wiem, że funkcjonowała jako bardzo wartościowy produkt wymienny, a handel wymienny w PRL był czymś podstawowym. Za 'O!' można było otrzymać naprawdę bardzo wartościowe rzeczy. Przy nagrywaniu 'O!' współpracował z zespołem trębacz Tomasz Stańko. Nagranie kilkusekundowego „Zwierza”, zabrało mu kilka dni. Chłopcy nie wylewali za kołnierz…”^[2]