Odbitka na papierze solnym

Odbitka na papierze solnym – pozytyw fotograficzny wykonany na papierze nasączonym roztworem soli kuchennej, a następnie uczulonym azotanem srebra. Odbitki takie wykonywano stykowo z negatywów papierowych (zwłaszcza kalotypowych) i szklanych, a naświetlanie odbywało się pod wpływem światła słonecznego. W latach 40. i w mniejszym stopniu w 50. XIX wieku papier solny był podstawową techniką, w której otrzymywano pozytywowe obrazy fotograficzne. Ok. 1853 roku zaczął być wypierany przez papier albuminowy, który z końcem dekady stał się dominującą techniką pozytywową^[1][2].