Ofensywa stu dni

Ofensywa stu dni
	I wojna światowa, front zachodni
Czas	8 sierpnia – 11 listopada 1918
Terytorium	Francja
Przyczyna	dążenie Ententy do zakończenia wojny
Wynik	zwycięstwo Ententy rozejm w Compiègne; upadek Cesarstwa Niemieckiego;
Strony konfliktu
Cesarstwo Niemieckie; Austro-Węgry	Francja; Imperium brytyjskie Australia; Kanada; Indie Brytyjskie; Nowa Zelandia; Wielka Brytania; Południowa Afryka; Stany Zjednoczone; Belgia; Portugalia
Dowódcy
Erich Ludendorff; Georg von der Marwitz	Ferdinand Foch; Philippe Pétain; Douglas Haig; Henry Rawlinson; Julian Byng; Arthur Currie; John Monash; John Pershing; Albert I Koburg; Theophile Figeys †; Garcia Rosado
Siły
3 562 000	2 559 000; 1 900 000; 1 900 000; 190 000
Straty
Zabitych i rannych: 785 733; Jeńców: 386 342; Razem: 1 172 075	Zabitych, rannych i jeńców: 531 tys. Francja; 411 636 Imperium brytyjskie; 127 tys. USA; Razem: 1 mln 070 tys.
	Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
	50°N 3°E/50,000000 3,000000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ofensywa stu dni – okres walk I wojny światowej między 8 sierpnia a 11 listopada 1918 roku, podczas którego siły Ententy przeprowadziły szereg ofensyw przeciw państwom centralnym na froncie zachodnim; starciem otwierającym była bitwa pod Amiens. Ofensywa wypchnęła wojska niemieckie z Francji poza linię Hindenburga i skończyła się rozejmem w Compiègne.