Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Operacja leningradzko-nowogrodzka

Operacja leningradzko-nowogrodzka
II wojna światowa, front wschodni, część oblężenia Leningradu
Ilustracja
Mapa operacji leningradzko-nowogrodzkiej
Czas

14 stycznia1 marca 1944

Miejsce

obwód leningradzki, pskowski i nowogrodzki oraz Estonia

Terytorium

ZSRR

Przyczyna

dążenie do odblokowania obleganego przez Niemców Leningradu

Wynik

decydujące i strategiczne zwycięstwo ZSRR

  • koniec blokady Leningradu
Strony konfliktu
 III Rzesza  ZSRR
Dowódcy
Georg von Küchler
Walther Model
Leonid Goworow
Kiriłł Mierieckow
Markian Popow
Siły
741 000 żołnierzy
  • 10 070 dział i moździerzy
  • 385 czołgów
  • 370 samolotów
1 251 000 żołnierzy
  • 20 183 dział i moździerzy
  • 1580 czołgów i dział samobieżnych
  • 1386 samolotów
Straty
Według radzieckich informacji:
ponad 90 000 zabitych[1]
Według niemieckich informacji:
24 739 zabitych lub zaginionych[2]
76 686 zabitych i zaginionych
237 267 rannych i chorych[3]
brak współrzędnych

Operacja leningradzko-nowogrodzka – operacja strategiczna rozpoczęta przez Armię Czerwoną podczas II wojny światowej 14 stycznia 1944 roku w celu rozbicia sił Grupy Armii „Północ” i odblokowania Leningradu spod oblężenia niemieckiego armiami frontów 2. Nadbałtyckiego, Leningradzkiego oraz Wołchowskiego. Po zaledwie dwóch tygodniach operacji Armia Czerwona kontrolowała już linię kolejową LeningradMoskwa, a 26 stycznia Stalin ogłosił, iż blokada Leningradu została zniesiona i że wojska niemieckie zostały wyparte z obwodu leningradzkiego[4]. Zniesienie 900-dniowej blokady było świętowane w Leningradzie salwą 324 dział[5]. Operacja zakończyła się miesiąc później 1 marca, kiedy Stawka rozkazała wojskom Frontu Leningradzkiego kontynuować swoje działania w operacji przez rzekę Narwa, podczas gdy 2 Front Nadbałtycki miał bronić terytorium wyzwolonego w pościgu za niemieckim XVI Korpusem Armijnym[6].

Według radzieckich informacji[1] do 30 stycznia 1944 roku Niemcy stracili 21 000 żołnierzy, 85 dział kalibru od 150 do 400 mm i zostali odepchnięci 60–100 km od Leningradu do rzeki Ługa[7].

  1. a b Наша Победа. День за днем (Nasza Pobieda. Dień za dniem – Nasze Zwycięstwo. Dzień za dniem). 9may.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-27)]. (ros.).. [dostęp 2 stycznia 2013].
  2. Straty ludzkie podczas II wojny światowej – niemieckie statystyki i dokumenty (ang.). [dostęp 2 stycznia 2013].
  3. David M. Glantz, Jonathan House: When Titans Clashed: How the Red Army Stopped Hitler. Lawrence, Kansas: University Press of Kansas, 1995, s. 298. ISBN 0-7006-0899-0.
  4. Grigorij Kriwoszejew i inni, s. 315.
  5. Oblężenie Leningradu. Second World War History Online. [dostęp 2011-12-25]. (ang.).
  6. Grigorij Kriwoszejew i inni, s. 317.
  7. A.A. Grieczko: Geschichte des Zweiten Weltkrieges.

Previous Page Next Page