Order Virtuti Militari

Order Wojenny Virtuti Militari

Awers Krzyża Wielkiego i gwiazdy orderowej
Baretka
Ustanowiono	22 czerwca 1792
Dewiza	– 1808–1831: REX ET PATRIA (Król i Ojczyzna) – obecnie: HONOR I OJCZYZNA
Wielkość	62 × 62 mm (krzyż I klasy) 30 × 36 mm (korona w I kl.) 54 × 54 mm (krzyż II klasy) 23 × 33 mm (korona w II kl.) 44 × 44 mm (krzyż III klasy) 39 × 39 mm (krzyż IV klasy) 38 × 38 mm (krzyż V klasy) 100 × 100 mm (gwiazda)
Wydano	ponad 26 tys.
Powyżej	Order Orła Białego
Poniżej	Order Odrodzenia Polski
Powiązane	Order Krzyża Wojskowego
Multimedia w Wikimedia Commons

Order Wojenny Virtuti Militari (VM, łac. Męstwu wojskowemu – (cnocie) dzielności żołnierskiej) – najwyższe polskie odznaczenie wojenne, nadawane za wybitne zasługi bojowe. Jest jednym z najstarszych orderów wojennych na świecie^[1]. Ustanowiony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego 22 czerwca 1792 dla uczczenia zwycięstwa w bitwie pod Zieleńcami po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko interwencji Imperium Rosyjskiego i konfederacji targowickiej, a w obronie Konstytucji 3 maja. Dewiza orderu brzmi: Honor i Ojczyzna.

Order był nadawany w okresie Księstwa Warszawskiego. Po utworzeniu tzw. Królestwa Kongresowego order, zachowując swój statut, otrzymał nazwę Order Wojskowy Polski. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Sejm Ustawodawczy na mocy Ustawy z dnia 1 sierpnia 1919 roku wskrzesił order, nadając mu nazwę Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Obecnie order może być nadawany podczas wojny lub 5 lat po jej zakończeniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Łączna liczba odznaczonych wynosi ponad 26 tysięcy^[2].