Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu | |
Trakcja |
kołowa |
Załoga |
2 – 3 (załoga) |
Historia | |
Prototypy |
1994 |
Produkcja |
od 1996 |
Dane techniczne | |
Silnik |
silnik wysokoprężny, 6-cylindrowy Steyr WD 612 |
Transmisja |
mechaniczna |
Poj. zb. paliwa |
195 l |
Długość |
5,782 m |
Szerokość |
2,50 m |
Wysokość |
1,81 m / 2,689 m |
Prześwit |
0,42 m |
Masa |
bojowa: 11 500 – 12 750 kg (w zależności od wyposażenia) |
Osiągi | |
Prędkość |
110 km/h |
Zasięg pojazdu |
650 |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) |
bez przygotowania: 1,2 m |
Rowy (szer.) |
1,8 m |
Ściany (wys.) |
0,5 m |
Kąt podjazdu |
70 |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 armata czołgowa Kenerga kal. 90 mm (wersja AFRSV 90) 1 moździerz kal. 81 mm (wersja AMC 81) 1 armata automatyczna Mk 30 kal. 30 mm (wersja ARSV 30) 1 karabin maszynowy M2HB lub FN QCB kal. 12,7 mm (wersja ARSV 30) 1 karabin maszynowy FN MAG 58 kal. 7,62 (w pozostałych wersjach uzbrojonych) | |
Wyposażenie | |
4 wyrzutnie granatów dymnych kal. 66 mm | |
Użytkownicy | |
Austria, Stany Zjednoczone, Belgia, Kuwejt, Gabon, Słowenia, Czechy, Portugalia |
Pandur – współczesny austriacki kołowy transporter opancerzony zbudowany w konfiguracji 6x6, produkowany w zakładach Steyr-Daimler-Puch A.G. Pierwsze dwa prototypy zbudowano w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych XX wieku, a jedenaście wozów serii próbnej - w 1986 roku. Obecnie transportery znajdują się w uzbrojeniu armii austriackiej. Nazwa wozu pochodzi od lekkozbrojnych oddziałów konnych Cesarstwa Austrii z XVIII wieku, słynących z dużej ruchliwości i agresywności[1].
Obecnie produkowana jest druga wersja czyli Pandur II.