Park Narodowy Northumberland

Park Narodowy Northumberland

Northumberland National Park

park narodowy
Państwo	Wielka Brytania
Położenie	Northumberland
Data utworzenia	1956
Powierzchnia	1049 km²
Położenie na mapie Anglii Park Narodowy Northumberland
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Park Narodowy Northumberland
55°19′N 2°13′W/55,316667 -2,216667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Park Narodowy Northumberland – park narodowy w Wielkiej Brytanii, położony w północno-wschodniej części Anglii. Park leży na terenie hrabstwa Northumberland i obejmuje 1049 km² jego powierzchni (prawie ćwierć powierzchni hrabstwa). Park leży w zachodniej części Northumberland, pomiędzy granicą ze szkockim hrabstwem Borders na północy a obszarami leżącymi na południe od Wału Hadriana. Jest najdalej na północ wysuniętym parkiem narodowym Anglii^[1].

W Parku Narodowym Northumberland można wyróżnić trzy główne obszary podlegające ochronie:

1. na północy leży pasmo wzgórz i niskich gór Cheviot Hills,
2. w środkowej części parku chronione są rozległe wrzosowiska (częściowo zajęte przez komercyjną plantację leśną Kielder Forest),
3. na południu środkową część przebiegu Muru Hadriana.

Na terenie Parku w podłożu dominują twarde skały bazaltowe. Krajobraz tworzą w większości łagodne, łatwo dostępne wzgórza porozdzielane szerokimi dolinami, którymi spływają liczne rzeki i potoki. Lokalnie mają one charakter górski, z progami skalnymi i wodospadami. Do ważniejszych cieków wodnych należą: North Tyne z dużym zbiornikiem wodnym, służącym rekreacji, Rede, Coquet, Burn i Till. Na uwagę zasługuje zróżnicowany układ roślinności, od trawiastych muraw i wilgotnych łąk nad ciekami wodnymi przez wrzosowiska po rozmaite ekosystemy leśne, wśród których (choć stanowią one poniżej 10 % powierzchni Parku) znajdziemy bogate w gatunki zadrzewienia nadrzeczne i bory sosnowe^[1].

10 tysięcy lat ludzkiego osadnictwa na terenie parku jest udokumentowane licznymi stanowiskami archeologicznymi jak grodzisko w Harehaugh^[2], liczne rzymskie ruiny i pozostałości wzdłuż Wału Hadriana^[3] czy peel towers^[4].

Ogółem park chroni 229 zabytków Wielkiej Brytanii, 425 obiektów archeologicznych 4000 stanowisk archeologicznych, 31 miejsc ochrony przyrody obejmujących ponad 10 000 hektarów, trzy rezerwaty przyrody, dwa Trails i jeden obszar Ramsar^[5].

Park został utworzony w 1956 roku. Jego obszar nie jest w całości własnością państwową - znaczna jego część należy do właścicieli prywatnych. Przyjęto, że Park finansowany będzie w 75 % ze środków państwowych, zaś 25 % ma pochodzić z funduszy samorządowych^[1].

Jest to jeden z najsłabiej zaludnionych i najrzadziej odwiedzanych parków narodowych na terenie Wielkiej Brytanii. Tym nie mniej posiada na obrzeżach dobrze zorganizowaną infrastrukturę turystyczną (parkingi, miejsca piknikowe, kempingi itp.), a na swym terenie kilka wytyczonych szlaków turystycznych^[1]. Symbolem parku jest kulik wielki.

Blisko 1/4 powierzchni parku (ponad 230 km²) zajmuje poligon wojskowy Otterburn Ranges, w użyciu od 1911 roku^[6].