Partycypacja filozoficzna

Partycypacja filozoficzna (gr. Μεθεξισ [métheksis] – wspólnie mieć, od μετα [metá] – wspólnie, razem, między; εξειν [échein] – mieć, posiadać; łac. participatio od: pars – część; capere – brać) to pojęcie filozoficzne czy metafizyczne, określające charakter relacji zachodzącej między dwiema rzeczami, przy czym jeden człon relacji ma się do drugiego tak, jak część do całości^[1]. Termin został ustanowiony przez Platona, by określić relację istniejącą między światem idei a światem materialnym. Obok pojęcia aktu istnienia pojęcie partycypacji jest największym osiągnięciem filozoficznym Św. Tomasza z Akwinu.