Rasappa, Rusapu – starożytne miasto i kraina leżące na wschód od rzeki Chabur i południe od gór Dżebel Sindżar, znane ze źródeł asyryjskich (jako Raṣappa) i babilońskich (jako Ruṣāpu) z I tys. p.n.e.[1] Dokładna lokalizacja miasta wciąż pozostaje nieznana, jako że jego identyfikacja z rzymskim/bizantyńskim miastem Resafa, leżącym na zachód od Eufratu, jest obecnie przez uczonych odrzucana[2][3].
Po raz pierwszy Rasappa pojawia się w źródłach asyryjskich z czasów panowania Salmanasara III (859-824 p.n.e.), który jako nową prowincję przyłączył ją do państwa asyryjskiego[1][2]. Później wymieniana jest ona wśród miast i krain powierzonych przez króla Adad-nirari III (810-782 p.n.e.) w zarządzanie jednemu z jego dostojników, Nergal-eriszowi, noszącemu tytuł gubernatora Rasappy[2]. Jednym z kolejnych gubernatorów Rasappy był Sin-szallimanni, o którym wiadomo, iż zebrał swe wojska aby odeprzeć najazd 2000 koczowniczych Aramejczyków, ale ogarnięty strachem na ich widok w pośpiechu się wycofał[2]. Najeźdźców pokonał dopiero Ninurta-kudurri-usur, gubernator Suhu. W 611 r. p.n.e. wojska babilońskiego króla Nabopolassara maszerujące na Nasibinę zdobyły i splądrowały po drodze Rasappę[1]. Późniejsze babilońskie i perskie dokumenty wspominają jeszcze o stadach zwierząt wypasanych w regionie Rasappy (Rusapu)[1][2].
Asyryjscy gubernatorzy Rasappy znani z asyryjskich list i kronik eponimów: