Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Rigi
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1797 m n.p.m. |
| Wybitność |
1289 m |
Położenie na mapie Alp  | |
 47°03′13″N 8°28′32″E/47,053611 8,475556
| |
Rigi – szczyt w paśmie Schweizer Voralpen, części Alp Zachodnich. Leży w Szwajcarii w kantonie Schwyz.
Masyw Rigi, obejmujący również leżące w jednej linii szczyty Scheidegg (1659 m n.p.m.) i Hoflue (1699 m n.p.m.), wyciągnięty w osi południowy wschód - północny zachód na długości blisko 16 km, stanowi swego rodzaju górską "wyspę", otoczoną terenami leżącymi 1200–1300 m niżej. Tereny te w większości zajęte są przez duże zbiorniki wodne: Jezioro Czterech Kantonów (od południa i zachodu), jezioro Zug (od północy) i jezioro Lauerz (od północnego wschodu)[1].
Nazwa stanowi skrót pochodzący od łacińskiego wyrażenia Regina montium (pol. Królowa Gór). Na szczycie znajduje się stacja przekaźnikowa radiowo-telewizyjna szwajcarskiego operatora SRG SSR idée suisse z wysokim masztem oraz automatyczna stacja meteorologiczna.
Z uwagi na swoje usytuowanie tuż ponad wspomnianymi jeziorami i rozciągającą się ze szczytu imponującą panoramę Rigi już w XVIII w. była celem licznych wycieczek turystycznych. Do tradycji należało wejście na szczyt, spędzenie nocy pod gołym niebem lub namiotem, a następnie podziwianie wschodu słońca nad Alpami z wierzchołka, zwanego „Kulm”[2].
Obecnie prowadzą nań dwie linie kolei zębatej (Rigi Bahnen) oraz jedna kolej linowa. W zimie jest tu ruchliwy ośrodek narciarstwa zjazdowego.
Z górą związane są legendarne postacie - Chlyni Lüüt.
W dniu 28 sierpnia 1830 roku na szczyt weszli wspólnie trzej polscy poeci romantyczni - Adam Mickiewicz, Zygmunt Krasiński i Antoni Edward Odyniec. Panoramę Alp widoczną ze szczytu opisał Krasiński w pełnym zachwytów liście do ojca, Wincentego Krasińskiego (5 IX 1830)[3]. 14 sierpnia 1834 r. na Rigi stanął - wraz z towarzyszami (bracia Antoni (1812-1844), Feliks (1815-1870) i Kazimierz (1816-1875) Wodzińscy oraz Juliusz Grużewski (1808-1865)) swej alpejskiej wędrówki - młody Juliusz Słowacki, który tak pisał w liście do matki, Salomei Bécu, datowanym w Genewie 21-23 sierpnia tegoż roku: Na tę górę wchodzą wszyscy podróżni - widok z niej rozleglejszy, ale mniej piękny[4]. Góry śniegowe w oddaleniu nie przerażają wielkością swoją rozumu, a nawet imaginacji człowieka. Można z niej patrzeć na Szwajcarią bez przerażenia (...)[5]. W dniu 20 września 1847 na Rigi wszedł kolejny poeta romantyczny, Seweryn Goszczyński (w towarzystwie Leona Chrzanowskiego) - widoki ze szczytu opisywał jako "niezmierne"[6].
W 1819 r. pod szczytem wzniesiono duży hotel górski „Rigi-Kulm”. Po wybudowaniu docierających do niego wspomnianych „Rigi Bahnen” popularne stały się wśród turystów przyjazdy na jedną noc, by następnie przed świtem wydrapać się na sam wierzchołek w celu podziwiania wschodu słońca. W humorystyczny sposób opisał to francuski pisarz Alphonse Daudet w powieści „Przygody Tartarina w Alpach”[7].
- ↑ Mapa Swissmobile. [dostęp 2023-12-09].
- ↑ Suisse. Guide vert Michelin. Michelin et Cie, 1985, s. 159. ISBN 2-06-005-602-0.
- ↑ Zbigniew Sudolski, Krasiński, Opowieść biograficzna, Warszawa 1997, s. 106.
- ↑ ...niż ze szczytu Faulhorn, wspomnianego wcześniej w tym samym liście
- ↑ Stanisław Makowski: W szwajcarskich górach. Alpejskie krajobrazy Słowackiego, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1976, s. 138-145
- ↑ Seweryn Goszczyński, Dziennik Sprawy Bożej, t. I, Warszawa 1984, s. 371.
- ↑ Alphonse Daudet, F. Mirandola (tłum.): Przygody Tartarina w Alpach. Warszawa: Wydawnictwo „Bibljoteki Groszowej“, 1939 (oryg. 1885).
Previous Page Next Page
