Sfaleryt – kryształy szkieletowe | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
siarczek cynku (ZnS) |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
3,5–4[1] |
Przełam |
muszlowy, niekiedy nierówny[1] |
Łupliwość | |
Pokrój kryształu |
czworościenny, dwunastościenny[3] |
Układ krystalograficzny |
regularny[2] |
Właściwości mechaniczne |
kruchy[1] |
Gęstość |
3,92–4,2 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
bezbarwny, domieszki innych metali zabarwiają minerał na żółto, czerwono do czarnego |
Rysa |
biała, żółtawa, brunatna [1] |
Połysk |
diamentowy lub tłusty, rzadziej żywiczny, szklisty albo matowy[1], półmetaliczny[2] |
Współczynnik załamania |
2,37 - 2,43 (izotropowy)[3] |
Sfaleryt (blenda cynkowa) – minerał z gromady siarczków[1]. Bardzo pospolity i szeroko rozpowszechniony.
Nazwa pochodzi od gr. sphaleros = zwodniczy, niepewny, podstępny, złudny; nawiązuje do kłopotów jakie sprawia minerał przy identyfikacji (w XVII w. określono, że jest to kruszec cynku)[1][2].