Song Taizu

Song Taizu

Imię chińskie osobiste Pismo uproszczone 赵匡胤 Pismo tradycyjne 趙匡胤 Hanyu pinyin Zhào Kuāngyìn Wade-Giles Chao K’uang-yin
Imię chińskie świątynne Pismo uproszczone 太祖 Pismo tradycyjne 太祖 Hanyu pinyin Tàizǔ Wade-Giles T’ai-tsu
Oficjalny portret Taizu. Wiszący zwój, tusz i farby na jedwabiu. Zbiory Narodowego Muzeum Pałacowego w Tajpej
Cesarz Chin
Okres	od 3 lutego 960[1] do 14 listopada 976
Poprzednik	Guo Zongxun
Następca	Song Taizong
Era panowania	Jianlong (建隆) 4 lutego 960 – 3 grudnia 963
Era panowania	Qiande (乾德) 4 grudnia 963 – 15 grudnia 968
Era panowania	Kaibao (開寶) 16 grudnia 968 – 13 stycznia 977
Dane biograficzne
Dynastia	Song
Data i miejsce urodzenia	21 marca 927 Luoyang
Data śmierci	14 listopada 976
Ojciec	Zhao Hongyin
Matka	Cesarzowa wdowa Du
Żona	Cesarzowa He[2] od 944 do 958
Dzieci	Zhao Dezhao i dwie córki nieznane z imienia
Żona	Cesarzowa Wang od 959 do 963
Żona	Cesarzowa Song od 968 do 976
Dzieci	Zhao Defang

Song Taizu, chiń. upr. 宋太祖; chiń. trad. 宋太祖; pinyin Sòng Tàizǔ; Wade-Giles Sung T’ai-tsu (ur. 21 marca 927 w Luoyangu, zm. 14 listopada 976) – pierwszy cesarz dynastii Song, panujący od roku 960 aż do śmierci.

Zhao Kuangyin (bardziej znany pod swoim imieniem świątynnym Taizu) wywodził się z rodziny lokalnych urzędników z Hebei, przy czym jego ojciec, Zhao Hongyin, jako pierwszy miał wybrać karierę wojskową. Przyszły cesarz odznaczył się w służbie Późniejszej dynastii Zhou, ostatecznie zostając dowódcą oddziałów gwardii. W 960 obalił małoletniego ostatniego cesarza Zhou i założył własną dynastię Song. Niedługo potem pozbył się potencjalnych rywali doprowadzając do przejścia w stan spoczynku większości znaczących generałów, którzy niegdyś byli jego towarzyszami broni. W trakcie swojego panowania Taizu podbił wszystkie królestwa Południa Chin z wyjątkiem Wuyue, które jednak także uznawało jego zwierzchność. W rezultacie w chwili jego śmierci jedynym niezależnym państwem w Chinach pozostało Północne Han. Taizu przywrócił egzaminy urzędnicze i powierzył administrację armii cywilnemu Biuru Do Spraw Wojskowych, złamał także potęgę niegdyś wszechmocnych wojskowych gubernatorów. Z uwagi na powyższe uważa się, iż za jego rządów zapoczątkowany został proces, który w późniejszym okresie Song doprowadził do dominacji administracji cywilnej nad wojskową. Za jego panowania proces ten był jednak daleki od zakończenia, ponieważ w administracji nadal dominowali ludzie wywodzący się z kręgów wojskowych. Pomimo tego, że Taizu pozostawił po sobie dwóch dorosłych synów, jego następcą został brat Zhao Guangyi (imię świątynne Taizong, 976–997). Potomkowie Taizu powrócili do władzy dopiero wraz z objęciem tronu przez cesarza Xiaozonga (1162–1189).