Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Spawanie elektrodami otulonymi

Spawanie elektrodami otulonymi
Amerykański patent z 1887 roku metody spawania elektrodą węglową wynalezioną przez Stanisława Olszewskiego oraz Nikołaja Benardosa w 1885[1].

Spawanie elektrodami otulonymi (również spawanie elektrodą otuloną, ang. shielded metal arc weldingSMAW, lub też manual metal arc weldingMMA, metoda 111) – metoda spawania łukowego przy pomocy topliwej elektrody metalowej pokrytej otuliną topnika. Prąd elektryczny (stały lub przemienny, stosownie do potrzeb) wytwarza łuk elektryczny pomiędzy elektrodą i łączonymi metalami. W czasie spawania otulina rozkłada się pod wpływem wysokiej temperatury, dając substancje gazowe, które służą za gaz osłonowy, oraz żużel. Obydwa z powyższych chronią spoinę przed wpływem powietrza atmosferycznego. Żużel dodatkowo pokrywa spoinę, zmniejszając szybkość jej stygnięcia.

Ze względu na uniwersalność metody i prostotę użytego sprzętu oraz prowadzenia procesu, spawanie elektrodami otulonymi jest jedną z najpopularniejszych metod spawalniczych. Jest dominującą metodą w przemyśle konserwacyjnym i naprawczym. Pomimo wzrostu popularności alternatywnej metody – spawania drutem rdzeniowym – SMAW pozostaje szeroko wykorzystywaną metodą w budowie konstrukcji stalowych i produkcji przemysłowej. Metoda jest stosowana głównie do spawania stali (w tym również nierdzewnych), lecz można nią spawać także stopy glinu, niklu i miedzi.

  1. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie USpatent
    BŁĄD PRZYPISÓW

Previous Page Next Page