Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Sulima (herb szlachecki)
 Herb Sulima | |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Zawołanie |
Sulima |
| Alternatywne nazwy |
Oporów, Sulimita[1] |
| Pierwsza wzmianka |
1352 (pieczęć) |
Sulima – polski herb szlachecki, noszący zawołanie Sulima[1]. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480[2]. Sulima jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku[3].
Występował głównie w ziemi gnieźnieńskiej, kaliskiej, łęczyckiej, sieradzkiej i krakowskiej[1]. Spośród najbardziej znanych rodów pieczętujących się herbem Sulima, należy wymienić Sułkowskich[4] i Gamratów[5].
Sulimy używał też Zawisza Czarny[1].
- ↑ a b c d Alfred Znamierowski, Herbarz rodowy, Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 164, ISBN 83-7391-166-9.
- ↑ Długosz 1885 ↓, s. 24.
- ↑ Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. IX, Kraków: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1930, s. 251.
- ↑ Nazwy oboczne, zawołania i występowanie za: Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 164. ISBN 83-7391-166-9.
- ↑ Niesiecki 1839a ↓, s. 65–68.
Previous Page Next Page
