miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||||
Zabytkowa zabudowa na Placu Dietla | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Gmina | |||||
Prawa miejskie |
22 lipca 1962[1] | ||||
Burmistrz |
Bogdan Szewczyk (2024)[2] | ||||
Powierzchnia |
32,9[3] km² | ||||
Wysokość |
430–500 m n.p.m. | ||||
Populacja (01.01.2024) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
+48 18 | ||||
Kod pocztowy |
34-460[4] | ||||
Tablice rejestracyjne |
KNT | ||||
Położenie na mapie gminy Szczawnica ![]() | |||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |||||
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego ![]() | |||||
![]() | |||||
TERC (TERYT) |
1211024[5] | ||||
SIMC |
0963454[5] | ||||
Urząd miejski ul. Józefa Szalaya 10334-460 Szczawnica | |||||
Strona internetowa |
Szczawnica – miasto uzdrowiskowe[6][a] w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Szczawnica. Położone jest nad potokiem Grajcarkiem, na pograniczu Pienin i Beskidu Sądeckiego. Obszar Szczawnicy zajmuje 32,9 km², 1 stycznia 2024 r. zamieszkiwało ją 5208 osób[3].
Pierwsze wzmianki o Szczawnicy pochodzą z 1413 r. Za twórcę uzdrowiska uznawany jest Józef Szalay, który przejął miejscowość w 1839 r., wzniósł pierwsze pensjonaty i restauracje oraz urządził Park Górny. W 1876 r. przeszło ono w ręce Akademii Umiejętności, która sprzedała je w 1909 r. hrabiemu Adamowi Stadnickiemu. Nowy właściciel wyremontował domy zdrojowe oraz wybudował sanatoria: „Inhalatorium” oraz „Modrzewie”.
Po II wojnie światowej w 1948 r. uzdrowisko upaństwowiono, a w drugiej połowie XX w. Szczawnica przeżyła okres dynamicznego rozwoju. 22 lipca 1962 r. miejscowości nadano prawa miejskie.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie PopulacjaPowierzchnia
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>