| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C19H21NO3 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory |
C17H15(OCH3)2NO | ||||||||||||
Masa molowa |
311,36 g/mol | ||||||||||||
Wygląd |
biały lub jasnożółty, krystaliczny proszek[1] | ||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||
PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||
Legalność w Polsce |
Tebaina – organiczny związek chemiczny, eter dwumetylowy morfiny, alkaloid znajdujący się w opium w ilości około 1%.
W stanie czystym jest białą substancją stałą, nierozpuszczalną w wodzie, rozpuszczalną w eterze i alkoholu. Wykazuje słabe działanie narkotyczne, w przeciwieństwie do innych opiatów bardziej stymulujące niż depresyjne. Nie ma szerszego zastosowania w medycynie, lecz jest wykorzystywana do otrzymywania innych opioidów, m.in. kodeiny, buprenorfiny, etorfiny i naloksonu.