Tetrahydropiran
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
oksan
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
tetrahydro-2H-piran, oksacykloheksan, THP
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C5H10O
|
Masa molowa
|
86,13 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwna ciecz o ostrym zapachu[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
142-68-7
|
PubChem
|
8894
|
DrugBank
|
DB02412
|
|
InChI
|
InChI=1S/C5H10O/c1-2-4-6-5-3-1/h1-5H2
|
InChIKey
|
DHXVGJBLRPWPCS-UHFFFAOYSA-N
|
|
Właściwości
|
|
Gęstość
|
0,8814 g/cm³ (20 °C)[2]; ciecz
|
|
Rozpuszczalność w wodzie
|
93,7 g/kg (20 °C)[4] 44,8 g/kg (81 °C)[4]
|
w innych rozpuszczalnikach
|
rozpuszczalny w etanolu, eterze dietylowym, benzenie i CCl 4[2]
|
|
Temperatura topnienia
|
−49,1 °C[2]
|
Temperatura wrzenia
|
88,0 °C[2]
|
Punkt krytyczny
|
298,9 °C[5]; 4,8 MPa[5]; 0,310 g/cm³[5]
|
logP
|
0,82[3]
|
Współczynnik załamania
|
1,4200 (589 nm, 20 °C)[2]
|
Prężność pary
|
9,54 kPa[6]
|
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2015-11-28]
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanej karty charakterystyki
|
|
|
Zwroty H
|
H225, H315, H319, H335, EUH019
|
Zwroty P
|
P210, P261, P305+P351+P338
|
|
Europejskie oznakowanie substancji
|
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
|
Na podstawie podanej karty charakterystyki
|
|
|
Łatwopalny (F)
|
Drażniący (Xi)
|
|
|
Zwroty R
|
R11, R19, R36/37/38
|
Zwroty S
|
S9, S16, S26, S33, S36
|
|
NFPA 704
|
Na podstawie podanego źródła[8]
|
|
|
|
Temperatura zapłonu
|
−20 °C[6]
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
tetrahydrofuran, piran
|
Pochodne
|
dioksan
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Tetrahydropiran, THP – heterocykliczny, organiczny związek chemiczny z grupy eterów, którego sześcioczłonowy pierścień zbudowany jest z pięciu atomów węgla i jednego atomu tlenu.
Pierścień tetrahydropiranu stanowi rdzeń piranoz – rodziny węglowodanów. Najbardziej powszechną piranozą jest glukoza.