Tuba

Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy instrumentu. Zobacz też: Tuba (rzeka), tuba (forma chmury).

Tuba

wł., ang. – Tuba

Klasyfikacja naukowa	423.232 Aerofon piszczałkowy (instrument dęty właściwy)
Klasyfikacja praktyczna	dęty blaszany
Skala instrumentu
Podobne instrumenty	suzafon, helikon
Producenci	Melton Meinl Weston, B&S, Yamaha, Cerveny, John Packer, Roy Benson, King

Tuba (wł. tubo, skrót: tb.) – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych^[1].

Największy i o najniższym stroju spośród tej rodziny instrumentów. Standardowa skala instrumentu (zakres dźwięków muzycznych) od D₁ do d¹. Doświadczony instrumentalista potrafi uzyskać dźwięki od A₂ do a¹.

Tuba składa się z długiej rury rozpoczynającej się ustnikiem, wielokrotnie zwiniętej, rozszerzającej się stożkowo i zakończonej czarą głosową. Zazwyczaj tuby zwijane są w kształcie elipsy z czarą umieszczoną po prawej stronie grającego z systemem tłokowym lub zaworami obrotowymi. Pełną skalę chromatyczną uzyskuje się, naciskając odpowiednie wentyle (od 4 do 6), obniżając dźwięki podstawowe poprzez włączenie do obiegu krąglików.