![]() | |
Klasa |
niszczyciel rakietowy (do 1975) |
---|---|
Historia | |
Stocznia |
Quincy |
Położenie stępki |
5 maja 1959 |
Wodowanie |
15 kwietnia 1961 |
![]() | |
Wejście do służby |
6 października 1962 |
Wycofanie ze służby |
13 września 1996 |
Los okrętu |
złomowane 1999 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
9100 t |
Długość |
172 m |
Szerokość |
17,6 m |
Zanurzenie |
3,2 m |
Napęd | |
2 reaktory atomowe D2G, dwie turbiny parowe o mocy 60 000 KM napędzające 2 śruby | |
Prędkość |
30 węzłów |
Uzbrojenie | |
2 dwuprowadnicowe wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Terier a następnie Standard 2 wyrzutnie rakietotorped RUM-139 VL Asroc 1 ośmioprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwokrętowych Harpoon 2x zestaw przeciwrakietowy Vulcan Phalanx 20 mm | |
Wyposażenie lotnicze | |
lądowisko dla jednego śmigłowca | |
Załoga |
475 |
USS Bainbridge (DLGN-25/CGN-25) – jedyny w swoim typie amerykański okręt rakietowy o napędzie atomowym, który wszedł do służby w 1962. Okręt był początkowo klasyfikowany jako niszczyciel rakietowy-lider (określany też jako wielka fregata rakietowa), o oznaczeniu DLGN-25. Od 1975, po reformie klasyfikacji okrętów, klasyfikowany jako krążownik rakietowy, z oznaczeniem CGN-25. Był to najmniejszy w historii okręt nawodny wyposażony w napęd atomowy. To 4. jednostka w historii US Navy nosząca imię „Bainbridge” nadane na cześć komandora Williama Bainbridge'a, który był jednym z dowódców fregaty USS „Constitution”.