USS Chicago (CA-29)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

USS Chicago (CA-29)

USS Chicago w drodze z Nowego Jorku (przegląd floty: 31 maja 1934)
Klasa	krążownik ciężki
Typ	Northampton
Historia
Stocznia	Mare Island Naval Shipyard
Położenie stępki	9 września 1928
Wodowanie	10 kwietnia 1930
US Navy
Wejście do służby	9 marca 1931
Zatopiony	30 stycznia 1943
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	9200-9300 ts (standardowa)
Długość	182,96 m
Szerokość	20,14 m
Zanurzenie	5,92 m
Napęd
4 zespoły turbin parowych, 8 kotłów, 107 000 shp
Prędkość	32,5 węzła
Zasięg	10 000 Mm (prędkość ekonomiczna 15 w.)
Uzbrojenie
1943: 9 dział 203 mm L/55 8 127 mm /25 Mark 13/0 16 Bofors 40 mm L/56 20 Oerlikon 20 mm
Opancerzenie
pas burtowy 76 mm grodzie 38 mm pokład 25 mm
Wyposażenie lotnicze
2 katapulty, 4 wodnosamoloty Curtiss SOC Seagull
Załoga	621 (etat w czasie pokoju)
Multimedia w Wikimedia Commons

USS Chicago (CA-29) (wcześniejszy znak burtowy: CL-29) – amerykański krążownik ciężki z okresu II wojny światowej, jeden z sześciu okrętów typu Northampton. Drugi okręt United States Navy noszący tę nazwę.

Budowę rozpoczęto 9 września 1928 roku, wodowanie odbyło się 10 kwietnia 1930 roku. W służbie od 9 marca 1931 roku, operował w składzie Scouting Force (Sił Rozpoznawczych) na oceanach Atlantyckim i Spokojnym. 7 grudnia 1941 roku znajdował się w morzu. Wziął udział w działaniach wojennych na Pacyfiku, uczestniczył między innymi w bitwach na Morzu Koralowym oraz koło Savo. Uszkodzony podczas tej ostatniej, po remoncie powrócił w rejon Guadalcanalu. Został zatopiony przez japońskie lotnictwo 30 stycznia 1943 roku w bitwie koło wyspy Rennell. Zginęło 62 członków jego załogi.

W trakcie swej służby okręt otrzymał trzy odznaczenia bojowe (Battle Stars)^[1].