Ubikacja, toaleta, potocznie WC (ang. water closet) – pomieszczenie sanitarne, w którym człowiek załatwia swoje potrzeby fizjologiczne, jak: defekacja, mikcja (oddanie moczu)[1] lub wymioty. W krajach rozwiniętych wchodzi w skład prawie każdego mieszkania jako osobne pomieszczenie lub jest częścią łazienki. W skład jego wyposażenia wchodzi: muszla klozetowa z deską sedesową, często osobna umywalka i – jeśli pomieszczenie jest dostatecznie obszerne – bidet.
Ubikacje mają różne standardy i różne działanie zależnie od kultury danego kraju, np. w niektórych krajach zdarza się, iż ze względu na małą średnicę rur kanalizacyjnych papier toaletowy zamiast być spłukiwanym musi być wyrzucany do specjalnych kubłów. W niektórych krajach istnieje zwyczaj montowania przy muszlach klozetowych dodatkowego urządzenia do jej spłukiwania oraz do obmywania krocza i odbytu.
Toalety dla niepełnosprawnych ruchowo – niezbędne jest również przystosowanie ubikacji do potrzeb osób z niepełnosprawnością. Polega to na zastosowaniu:
Światowa Organizacja Toaletowa od roku 2001 propaguje obchodzenie 19 listopada Światowego Dnia Toalet.
Toalety dla dzieci – toalety dla dzieci występują głównie w żłobkach, przedszkolach i szkołach, ale udogodnienia dla najmłodszych pojawiają się także w toaletach publicznych, np. w centrach handlowych. Zastosowane w nich udogodnienia to przede wszystkim mniejsze muszle WC, niżej zamontowane umywalki lub podesty (schodki), które umożliwiają dzieciom korzystanie z umywalki dla dorosłych. W toaletach dla niemowląt (określanymi także jako: pokój z przewijakiem, pokój matki z dzieckiem) znajduje się przewijak dla niemowląt (przewijaki ścienne, przewijaki stojące).