Upadek Konstantynopola

Ten artykuł należy dopracować:

od 2017-04 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny,
od 2017-04 → usunąć/zweryfikować prawdopodobną twórczość własną.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Upadek Konstantynopola

Mehmed II wkraczający do zdobytego Konstantynopola
Czas	2 kwietnia – 29 maja 1453
Miejsce	Konstantynopol
Terytorium	Bizancjum
Przyczyna	dążenie Mehmeda II do podboju Bizancjum
Wynik	zwycięstwo Turków i koniec Cesarstwa Bizantyńskiego
Strony konfliktu
Cesarstwo Bizantyńskie Republika Genui Republika Wenecka Imperium Osmańskie
Dowódcy
Konstantyn XI † Łukasz Notaras † Giovanni Giustiniani Longo † Girolamo Minotto Maurizio Cattaneo Iacobo Contarini Alviso Diedo Bartolomeo Soligo Mehmed II Zagan Pasza
Siły
7000 zbrojnych (w tym 400 żołnierzy z Genui, 300 z Rodos i Chios) 26 okrętów 80000 zbrojnych 70 dział 100 okrętów
Straty
4000 zbrojnych 10000 cywilów ?
Położenie na mapie Turcji miejsce bitwy
41°01′48″N 28°56′06″E/41,030000 28,935000

Upadek Konstantynopola (gr. Άλωση της Κωνσταντινούπολης, trb. Alose tes Konstantinupoles) – we wtorek 29 maja 1453 roku wojska Imperium Osmańskiego zajęły Konstantynopol. Zdobycie miasta oraz śmierć ostatniego cesarza bizantyjskiego Konstantyna XI pociągnęły za sobą ostateczny upadek Cesarstwa wschodniorzymskiego. Zwycięstwo to dało Turkom panowanie nad wschodnim basenem Morza Śródziemnego i otworzyło drogę do podboju Europy powstrzymanego dopiero przez Jana III Sobieskiego pod Wiedniem w roku 1683.

Zdobyte miasto stało się stolicą Imperium Osmańskiego i pozostało nią do powstania republiki w 1923. Turcy zaczęli też stosować w odniesieniu do miasta nazwę İstanbul (pl. Stambuł), która od 18 marca 1930 stała się jedyną oficjalną jego nazwą^[1].