Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Upadek Sajgonu

Upadek Sajgonu
wojna wietnamska
Ilustracja
Amerykański Marine osłania śmigłowiec CH-53 w czasie ewakuacji ambasady Stanów Zjednoczonych
Czas

28–30 kwietnia 1975

Miejsce

Sajgon

Terytorium

Wietnam Południowy

Przyczyna

ofensywa wiosenna w Wietnamie 1975

Wynik

decydujące zwycięstwo komunistów:

  • koniec wojny wietnamskiej
  • zjednoczenie Wietnamu pod rządami komunistycznymi, likwidacja Wietnamu Południowego
  • ewakuacja personelu amerykańskiej ambasady i części cywilów południowowietnamskich
  • początek kryzysu migracyjnego
  • zmiana nazwy miasta Sajgon na Ho Chi Minh
Strony konfliktu
 Wietnam Południowy
Wsparcie:
 Stany Zjednoczone
 Wietnam Północny
 Vietcong
Dowódcy
Dương Văn Minh
Vũ Văn Mẫu
Nguyễn Hữu Hạnh
Nguyễn Phước Vĩnh Lộc
Lê Nguyên Vỹ
Lâm Văn Phát
Lý Tòng Bá
Lê Duẩn
Võ Nguyên Giáp
Văn Tiến Dũng
Trần Văn Trà
Lê Đức Anh
Nguyễn Hữu An
Lê Trọng Tấn
Siły
31 000 120 000
Straty
duże 108 zabitych
8 zniszczonych czołgów
1 zniszczony pojazd opancerzony[1]
Położenie na mapie Wietnamu
Mapa konturowa Wietnamu, na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia10°49′23,2″N 106°37′46,9″E/10,823100 106,629700

Upadek Sajgonu – ostatnia bitwa wojny wietnamskiej, zakończona zdobyciem Sajgonu, stolicy Wietnamu Południowego, przez Wietnamską Armię Ludową i oddziały Vietcongu 30 kwietnia 1975 roku. Wydarzenie to wyznacza koniec epoki walk wewnętrznych w Wietnamie i początek okresu przejściowego przed formalnym zjednoczeniem Południa z Socjalistyczną Republiką Wietnamu[2].

Wietnamska Armia Ludowa, dowodzona przez gen. Văna Tiếna Dũnga, rozpoczęła ostateczny atak na Sajgon 29 kwietnia 1975 roku, po tym jak siły Armii Republiki Wietnamu kierowane przez gen. Nguyễna Văna Toàna zostały ostrzelane przez ciężką artylerię. Następnego dnia po południu komuniści zajęli kluczowe punkty miasta i podnieśli czerwoną flagę nad pałacem prezydenckim. Miasto Sajgon zostało przemianowane na Ho Chi Minh, na cześć zmarłego prezydenta Wietnamu Północnego Hồ Chí Minha.

Zdobycie miasta poprzedziła operacja Frequent Wind, ewakuacja prawie całego amerykańskiego personelu cywilnego i wojskowego z Sajgonu, a także dziesiątek tysięcy cywilów, którzy byli związani z władzami Wietnamu Południowego. Kilku Amerykanów zdecydowało się pozostać w mieście. Jednostki bojowe Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych opuściły Wietnam Południowy ponad dwa lata przed upadkiem Sajgonu i nie były w stanie pomóc ani w obronie miasta, ani w ewakuacji[3][4][5][6][7][8]. Wydarzenia te były największą ewakuacją śmigłowcową w historii[9]. Oprócz ucieczki uchodźców, zakończenia wojny i ustanowienia rządów komunistycznych, upadek Sajgonu przyczynił się do znacznego spadku populacji miasta.

  1. Đại tá Nguyễn Khắc Nguyệt: Trận chiến bi hùng của Bộ đội xe tăng Trung đoàn 273: 9 xe bị bắn cháy ngay trước giờ toàn thắng. toquoc.vn, 26.07.2020. [dostęp 2024-07-04]. (wiet.).
  2. Kenneth T. Walsh: The U.S. and Vietnam: 40 Years After the Fall of Saigon. U.S. News. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
  3. Last American Ground Combat Unit Is Deactivated in South Vietnam. The New York Times, 12.08.1978. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
  4. John J. Valdez: The Last to Leave. fallofsaigon.org. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
  5. Eyewitness to the 'fall' of Vietnam: It was not a bloodbath. The Davis Enterprise, 3.05.2015. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
  6. Jim Laurie: Vietnam 2015 – 40 years on. jimlaurie.com. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
  7. Americans who stayed on may be source of sightings. New Straits Times, 3.08.1991. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
  8. Tracey Weddle: Rory Kennedy’s The Last Days in Vietnam- Oscar Worthy to say the least. 1.02.2015. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
  9. Dunham i Quinlan 1990 ↓, s. 202.

Previous Page Next Page