Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Viola (instrument)

Viola
wiola
Ilustracja
Klasyfikacja naukowa

321.322-71
Chordofon złożony

Klasyfikacja praktyczna

instrument smyczkowy

Podobne instrumenty
Fragment prospektu organów kamieńskich z figurami aniołów grającymi na viola da braccio (po lewej) i viola da gamba (po prawej)[1]

Viola (też wiola) – rodzina dawnych instrumentów muzycznych z grupy chordofonów smyczkowych, popularnych w renesansie i baroku.

Viole były znane w Europie już w późnym średniowieczu, jednak nie miały wtedy jeszcze jednolitej budowy ani stroju. Dopiero na przełomie XV i XVI wieku ukształtowały się ich typowe formy, dające początek trzem rodzinom instrumentów: lirom da braccio, violom da braccio i violom da gamba[2][3].

Instrumenty te były używane do gry solowej i zespołowej. Różniły się budową, wielkością pudła rezonansowego, liczbą strun, strojem oraz sposobem trzymania – da braccio (z wł. ramię) trzymano na ramieniu, da gamba (z wł. noga) na kolanach lub między nimi[2][3].

Viole da gamba wcześniej niż viole da braccio uformowały odrębną klasę instrumentów. Jednak ich rozwój został zarzucony i jedynie kontrabasowa viola da gamba stała się prototypem dzisiejszego kontrabasu[2][4], pozostałe są dziś określane jako wiole lub gamby i wykorzystywane głównie w muzyce dawnej[5]. Natomiast odmiany violi da braccio dały podstawę współczesnemu instrumentarium smyczkowemu – skrzypcom, altówkom i wiolonczelom[2][4][5].

Główne różnice między violami[5][6]
viole da gamba viole da braccio
płyta spodnia plaska płyta spodnia wypukła
płyta spodnia w górnej części nachylona ku szyjce (tzw. daszek) płyta spodnia bez nachylenia
boczki wysokie boczki niskie
górne boczki spadziste w stosunku do szyjki górne boczki prostopadle w stosunku do szyjki
krawędzie płyt nie wystające poza boczki krawędzie płyt wystające poza boczki
wewnątrz instrumentu poprzeczki wzmacniające wewnątrz instrumentu podłużna belka basowa
otwory rezonansowe w kształcie litery „C” lub płomieniste otwory w kształcie stylizowanej litery „f” (tzw. efy)
szeroka szyjka wąska szyjka
progi jelitowe zawiązywane wokół szyjki i podstrunnicy szyjka bez progów
sześć lub siedem cienkich strun cztery grube struny
brzmienie nikłe i płaskie brzmienie pełne i soczyste
  1. Janina Kochanowska, Organy katedry w Kamieniu Pomorskim, Mikołaj Szczęsny, Grzegorz Wejman, Szczecin: Zamek Książąt Pomorskich, 1996, ISBN 83-906184-3-5.
  2. a b c d Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Chodkowski
    BŁĄD PRZYPISÓW
  3. a b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Campbell
    BŁĄD PRZYPISÓW
  4. a b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Drobner
    BŁĄD PRZYPISÓW
  5. a b c Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Sachs
    BŁĄD PRZYPISÓW
  6. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Michels
    BŁĄD PRZYPISÓW

Previous Page Next Page






Viola (musiqi aləti) AZ Віёла BE Viulo IO ヴィオラ・ダ・ガンバ属 Japanese Виола Russian Виолаҳо TG Віола (музичний інструмент) Ukrainian

Responsive image

Responsive image