Walki o Wyspy Gilberta

Walki o Wyspy Gilberta

II wojna światowa, wojna na Pacyfiku
Marines w walkach na atolu Tarawa
Czas	20–26 listopada 1943
Miejsce	Atole Tarawa i Makin w archipelagu Wysp Gilberta na Pacyfiku
Terytorium	wyspy Betio (Tarawa) i Butaritari (Makin)
Przyczyna	chęć zdobycia lotnisk dla dalszej ofensywy przeciw Japonii
Wynik	zwycięstwo Stanów Zjednoczonych
Strony konfliktu
Japonia  Stany Zjednoczone
Dowódcy
Keiji Shibazaki † Julian Smith Holland Smith
Siły
ok. 4 400 żołnierzy, ok. 1300 robotników koreańskich 18 000 żołnierzy
Straty
4 283 Japończyków zabitych, 1 169 Koreańczyków zabitych, 122 jeńców, 129 uwolnionych Koreańczyków 1075 zabitych, 94 zaginionych, 2252 rannych
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego miejsce bitwy
1°25′37″N 172°58′32″E/1,426944 172,975556
Multimedia w Wikimedia Commons

Walki o Wyspy Gilberta – kombinowana operacja desantowa, przeprowadzona w listopadzie 1943 roku w ramach operacji Galvanic przez wojska amerykańskie w czasie wojny na Pacyfiku, mająca za zadanie odbicie z rąk japońskich atoli Tarawa i Makin w archipelagu Wysp Gilberta.

Atole zapewnić miały Amerykanom lotniska położone znacznie bliżej – niż dotychczas posiadane – kolejnych celów ofensywy na środkowym Pacyfiku oraz dogodne kotwicowiska dla okrętów US Navy. Wojska amerykańskie, dowodzone przez gen. Juliana Smitha z Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych pokonały w ciężkim, 4-dniowym boju doborowe oddziały japońskie.

Zaplecze operacji stanowiło lotnictwo lądowe z atolu Funafuti oraz dwa zespoły uderzeniowe okrętów US Navy, północnej (Makin) i południowej (Tarawa): pierwsza w składzie 15 transportowców 4 pancerników, 8 lotniskowców 10 krążowników, 27 niszczycieli i licznych mniejszych jednostek; druga – 15 transportowców, 3 pancerników, 8 lotniskowców, 8 krążowników, i 26 niszczycieli. Na pokładach lotniskowców było w sumie 900 samolotów.

Mająca stanowić osłonę Wysp Gilberta flota japońska składała się z 4 pancerników, 15 krążowników, kilkunastu niszczycieli oraz okrętów podwodnych i stacjonowała na odległym o około 1200 mil atolu Truk.

Podczas szeroko zakrojonej i drobiazgowo przygotowanej akcji zbrojnej nie ustrzeżono się wielu błędów, które kosztowały wojska amerykańskie, szczególnie podczas lądowania na Tarawie, ponad trzy tysiące zabitych, rannych i zaginionych.