Wenedowie, Wenetowie, Wenedzi (łac.Venedae) – lud zamieszkujący w okresie rzymskim (I–IV wiek) ziemie nad Wisłą i Bałtykiem o spornej przynależności etnicznej, najczęściej identyfikowany ze Słowianami[1][2][3][4] lub też traktowany jako odrębny lud indoeuropejski.
Najprawdopodobniej średniowieczną kontynuacją nazwy Wenedowie/Wenetowie są Wendowie (niem.Wenden lub Winden), jak Niemcy określali wówczas sąsiadujących z nimi Słowian.