West Lothian (hrabstwo historyczne)

West Lothian

Linlithgowshire

Ruiny pałacu w Linlithgow, dawnej rezydencji królów szkockich
Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Szkocja
Siedziba	Linlithgow
Powierzchnia	311 km²
Populacja (1951) • liczba ludności	88 577
Położenie na mapie Szkocji
Multimedia w Wikimedia Commons

West Lothian (także Linlithgowshire^[a][1], gael. Lodainn an Iar^[2]) – hrabstwo historyczne w południowo-wschodniej Szkocji, obejmujące zachodnią część krainy historycznej Lothian^[3], z ośrodkiem administracyjnym w Linlithgow^[4].

Hrabstwo położone było na południowym wybrzeżu zatoki Firth of Forth, pomiędzy rzeką Almond na wschodzie a Avon(inne języki) na zachodzie. Teren hrabstwa był nizinny, urozmaicony przez niskie wzgórza. Graniczyło z hrabstwami Midlothian (Edinburghshire) na wschodzie i południu, Lanarkshire na południowym zachodzie oraz Stirlingshire na zachodzie^[5]. Powierzchnia hrabstwa wynosiła 311 km² (0,4% terytorium Szkocji). Liczba ludności w 1887 roku – 43 510, w 1951 roku – 88 577 (1,7% całkowitej populacji Szkocji)^[5][6].

Hrabstwo cechowało się żyznymi glebami i należało do najbardziej zasobnych w złoża mineralne (m.in. węgla, łupków bitumicznych, rud żelaza, wapienia). Na bazie tych zasobów naturalnych rozwinęły się tu rolnictwo i przemysł wydobywczy^[5][4]. Do głównych ośrodków miejskich należały Linlithgow, Bo’ness, Queensferry, Armadale, Bathgate oraz Broxburn^[4].

Hrabstwo zlikwidowane zostało w wyniku reformy administracyjnej w 1974 roku, włączone do nowo utworzonego regionu Lothian. Od 1996 roku teren hrabstwa znajduje się w granicach jednostek administracyjnych (council area) West Lothian, Falkirk (miasto Bo’ness i okolice) oraz Edynburg (okolice miast Queensferry i Kirkliston(inne języki))^[7][4].