król Zety | |
Okres | |
---|---|
Następca | |
wielki żupan Raszki | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1160 |
Data śmierci |
po 1209 |
Ojciec | |
Matka |
Anna |
Żona |
NN (z rodu de Segni?) |
Dzieci |
Wukan[1] Nemanicz także Vukan[2] Nemanjić (serb.: Вукан Немањић, ur. ok. 1160, zm. po 1209) – władca Zety od około 1190 do 1208, początkowo jako wielki książę Zety, a po 1196 jako król Dukli i Dalmacji, w latach od 1202 do 1203 lub 1204/1205 wielki żupan Raszki. Syn Stefana Nemanii.
Wukan urodził się około 1160 roku jako najstarszy syn Stefana Nemanii. Na przełomie 1189 i 1190 roku ojciec przekazał mu władzę nad Zetą. Fakt przekazania Wukanowi Zety i szereg towarzyszących mu okoliczności skłania część historyków do przyjęcia hipotezy, że Wukan był przewidziany na następcę tronu wielkożupańskiego w Raszce. Ostatecznie w 1196 roku Nemania abdykował na rzecz młodszego syna Stefana, prawdopodobnie z powodu umocnienia się jego pozycji po przejęciu władzy przez teścia Aleksego III nad Bizancjum. Dążąc do uniezależnienia Zety od Raszki, Wukan nawiązał stosunki z papiestwem i Węgrami, doprowadzając do uznania przez obydwa państwa tytułu króla Dukli i Dalmacji, którego używał od 1195 roku. Dzięki zabiegom prowadzonym w Rzymie doprowadził też w 1199 roku do przywrócenia metropolii w Barze. W tym czasie przeszedł na katolicyzm, który wyznawała większość jego poddanych. W 1202 roku przy pomocy Węgrów Wukan opanował Raszkę i przyjął tytuł wielkiego żupana. Stefan zbiegł do Bułgarii, skąd w 1203 roku wyruszyła wyprawa odwetowa na Raszkę pod wodzą cara Kałojana. Wukan utracił władzę nad Raszką w 1203 lub na przełomie 1204/1205 roku. W 1207 roku został zawarty traktat pokojowy między obu braćmi, w którym uznawali wzajemne staus quo. W 1208 roku Wukan przekazał władzę nad Zetą w ręce syna Jerzego. Zmarł w 1209 roku lub krótko potem.