Imię japońskie | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Cesarz Yoshihito | |||||
Cesarz Japonii | |||||
Okres |
od 30 lipca 1912 | ||||
Poprzednik | |||||
Następca | |||||
Dane biograficzne | |||||
Data urodzenia | |||||
Data śmierci | |||||
Ojciec |
Mutsuhito (cesarz Meiji) | ||||
Matka | |||||
Odznaczenia | |||||
Yoshihito (jap. 嘉仁 cesarz Taishō; 大正天皇, Taishō tennō) (ur. 31 sierpnia 1879, zm. 25 grudnia 1926) – 123. cesarz Japonii, panował w latach 1912–1926 (od 1921 roku regentem był jego syn Hirohito, późniejszy następca). W młodości nosił tytuł Haru no Miya (jap. 明宮). Wraz z jego wstąpieniem na tron przyjęto nową nazwę dla okresu jego panowania – Taishō. Nazwa ery staje się pośmiertnym imieniem cesarza. Wprowadził monogamię do nowożytnego systemu cesarskiego.
Syn cesarza Mutsuhito, od 1887 roku nosił oficjalnie tytuł następcy tronu. Przez całe życie nie cieszył się dobrym zdrowiem zarówno fizycznym, jak i psychicznym, prawdopodobnie pod wpływem przebytego w dzieciństwie zapalenia opon mózgowych. Do historii przeszło jedno z jego nielicznych wystąpień publicznych, uroczyste otwarcie parlamentu w 1913 roku, kiedy zamiast przemawiać rozglądał się po izbie przez zwiniętą w rulon kartę z przygotowaną mową.
Od 1919 roku nie pokazywał się publicznie, a wkrótce jego obowiązki przejął jako regent najstarszy syn, Hirohito.
Z małżeństwa z księżniczką Sadako (1884–1951) miał czterech synów.
Otrzymał zagraniczne odznaczenia, w tym m.in.: brytyjski Order Łaźni, polski Order Orła Białego (1923), duński Order Słonia, bawarski Order Świętego Huberta oraz japońskie: Order Chryzantemy i Order Wschodzącego Słońca, a także honorowy stopień brytyjskiego marszałka polnego.