Francesco Borromini

Francesco Borromini (Bissone (Jezero Lugano), 27. septembar 1599. - Rim, 2. august 1667.) je bio talijanski arhitekt i skulptor.

Jedan je od glavnih predstavnika visokog baroka u arhitekturi. Bogatom fantazijom i odvažnim konstrukcijama ostvaruje izvanredno slikovite objekte kod kojih primjenjue najširi repertoar arhitektonskih dekorativnih elemenata. Glavna su mu djela u Rimu crkva Sv. Carlo allle Quattro Fontane, Crkva Sv. Agnese na trgu Navona i nekoliko palača.

Jedan od najznačajnijih ličnosti rimskog baroka stoji odvojeno od svih ostalih. Arhitektura Borominija obeležava nov pravac kojim se kreće arhitektura prve polovine 18. vijeka. Bez obzira na inovacije koje su uneli ostali arhitekti kao što su Bernini, Rainaldi, Kortona, Longi, suština renesansne tradicije nije bila uzdrmana. Ni Boronimi to nije uspeo u svojim radovima kojima se vezivao za starije arhitekte 16. vijeka. U nekim delima, međutim, on je uveo novi i uznemiravajući pristup starim problemima. Taj pristup su jasno sagledali i vrednovali njegovi savremenici. (Kada je Bernini spominjao Borominija u Parizu, svi su se slagali da je njegova arhitektura ekstravagantna i u velikoj suprotnosti sa normalnim, odnosno uobičajenim procesom stvaralaštva). Pre svega, mislili su pritom na prekid sa dotadašnjim projektovanjem koje je bilo zavisno od antropomorfnih proporcija. Boromini je tu renesansnu tradiciju započetu kod Bruneleskija napustio i usmerio se drugim proporcijskim istraživanjima, oslanjajući se na srednjovekovne oblike i proporcionisanje.