Historija feminizma u Latinskoj Americi

Feministički pokreti u svojim suvremenim oblicima, odnosno feminizam kao prepoznatljiva ideologija, se u Latinskoj Americi pojavio tek u posljednjoj četvrtini 20. vijeka.

Prije toga su feminističke ideje obično bile tek dodatak širim ideologijama, vezanim uz nastojanja da se riješi gorući društveni, ekonomski i politički problemi Latinske Amerike, prije svega politička i ekonomska nejednakost njenih stanovnika - daleko izraženija nego u Sjevernoj Americi i Evropi gdje se razvio klasični feminizam. Zato se feminizam obično vezivao uz socijalističke pojedince i pokrete, tek nešto rjeđe u one koji su prihvatili liberalizam.

Ozbiljnu zapreku širenju feminizma je predstavljao pretežno ruralni karakter latinoameričkih društava, čijom je kulturom dominirala Rimokatolička crkva, kao i specifični patrijarhalni koncepti kao što je mačizam i marijanizam. U takvim uvjetima, feminističke ideje se od 1920-ih javljao tek u većim gradovima i među obrazovanim ženama srednje i više klase, koje su bile inspirirane novostečenim pravima žena drugdje u svijetu. Jedna od najutjecajnijih takvih žena je Berta Lutz, čija je organizacija 1932. godine izlobirala novu brazilsku revolucionarnu da da opće pravo glasa ženama.

Sredinom 20. vijeka feminističke ideje će iz svojih razloga prihvatiti pokreti radikalne ljevice, od kojih su najpoznatiji i najuspješniji bili kubanska revolucija Fidela Castra, kao i sandinistička revolucija u Nikaragvi.

U isto vrijeme sve latinoameričke države postupno usvajaju opće pravo glasa ženama, da bi se od 1980-ih i 1990-ih latinoameričke feministkinje sve više umjesto pitanja pravno-političke, počele baviti pitanjima ekonomske jednakosti, što uključuje abortus, razvod, jedankost plaća pri zapošljavanju i sl.