Ingmar Bergman | |
---|---|
Biografske informacije | |
Rođenje | Uppsala, Švedska | 14. 7. 1918.
Smrt | 30. 7. 2007. (dob: 89) Fårö, Švedska |
Pseudonim | Buntel Eriksson |
Supružnik | Else Fisher (1943–45; razvod) Ellen Lundström (1945–50; razvod) Gun Grut (1951–59; razvod) Käbi Laretei (1959–69; razvod) Ingrid von Rosen (1971–95; njena smrt) |
Djeca | 9, uključujući Linn, Evu, Matsa, Annu i Danijela |
Profesionalne informacije | |
Zanimanje | |
Opus | |
Djelatni period | 1944—2005 |
Znamenita djela | |
Potpis | |
Ernst Ingmar Bergman (Uppsala, 14. jul 1918 – Fårö, 30. jul 2007) bio je švedski pozorišni i filmski režiser i scenarista. Smatra se jednim od najvećih i najuticajnijih režisera moderne kinematografije.[1][2][3]
Režirao je 62 filma, od kojih je većinu napisao, a režirao je preko 170 pozorišnih komada. Neki od njegovih najpoznatijih filmova su Det sjunde inseglet (1957), Smultronstället (1957), Persona (1966) i Fanny och Alexander (1982). Ova četiri filma se nalaze na listi Britanskog filmskog instituta „100 najboljih filmova svih vremena“ iz 2012. godine.[4] Bergman je takođe bio rangiran kao 8. na listi „Najboljih reditelja svih vremena“ 2002. godine.[5]
Većina njegovih filmova je smeštena u krajolike njegove rodne Švedske. Teme su uglavnom sumornost, bolest, izdaja i ludilo. Mnogi od njegovih filmova od 1961. nadalje snimani su na ostrvu Fårö. Među poznatim glumcima sa kojima je sarađivao su Harriet Andersson, Max von Sydow, Bibi Andersson, Liv Ullmann, Gunnar Björnstrand, Erland Josephson, Ingrid Thulin i Gunnel Lindblom.
Bergman je bio aktivan više od 60 godina, ali karijera mu je došla u pitanje 1976. kad je otkazao nekoliko nezavršenih produkcija, zatvorio svoje studije i otišao u samovoljni egzil u Nemačku na osam godina nakon kriminalističke istrage za navodnu utaju poreza.