Kralj David

David (jevrejski דוד dragi, ljubljeni) je po Svetom Pismu bio kralj ^[1] Izraela i Judeje. Po predanju bio je naslednik prvog kralja Izraela Saula i vladao je od 1005. pne. do 965. pne. Ujedinio je 12 izraelskih plemena, a nasledio ga je sin Solomun. David je takođe poznat kao pisac mnogih psalma.

Zapamćen je kao najpravedniji od svih starih izraelskih kraljeva, kao i veliki vojskovođa, muzičar i pesnik. Prema predanju, Bog je izabrao Davida i dao mu obećanje da se njegova loza neće prekinuti. Jevreji veruju da će Mesija, što znači "pomazanik" (onaj koji je izabran za kralja i pomazanjem posvećen za tu službu), biti izravan potomak Davidov. Hrišćanski sveti spisi, posebno Novi zavet, ukazuju da je Isus direktni Davidov potomak. Davidova vladavina i uopšte postojanje Davida se još ne može dokazati istorijskim ili arheološkim instrumentima; najstariji pisani dokument o Davidu, takozvani natpis Tel Dana, potiče iz 9. veka pne. Za jevrejsku, hrišćansku i islamsku kulturu predanje o Davidu ima izuzetnu važnost.

1. ↑ U prevodu Svetog pisma Đure Daničića i Vuka Karadžića car.