Ljeto

Ljeto (ijekavski) ili leto (ekavski) jest godišnje doba između proljeća i jeseni, najtoplije od svih četiri godišnjih doba umjerenog pojasa. U sjevernom umjerenom pojasu početak ljeta astronomski je određen sjevernim ili junskim solsticijem (oko 22. juna), a završetak južnim ili septembarskim ekvinocijem (oko 23. septembra) te u tom periodu Sunčeve zrake obasjavaju okomito površinu Zemlje i to sukcesivno na geografskim širinama od sjeverne obratnice (paralela na 23° 26′ 21″ N) do ekvatora. Na sjevernoj hemisferi klimatološko ljeto obuhvaća juni, juli i august.^[1] U južnom umjerenom pojasu početak ljeta astronomski je određen južnim ili decembarskim solsticijem (oko 22. decembra), a završetak sjevernim ili martovskim ekvinocijem (oko 21. marta) te u tom periodu Sunčeve zrake obasjavaju okomito površinu Zemlje i to sukcesivno na geografskim širinama od južne obratnice (paralela na 23° 26′ 21″ S) do ekvatora. Na južnoj hemisferi ljeto traje za vrijeme zime na sjevernoj hemisferi i kraće je za nekoliko dana od ljeta na sjevernoj hemisferi jer je u to doba godine Zemlja u perihelu i brže se giba na stazi oko Sunca. Na južnoj hemisferi klimatološko ljeto obuhvaća decembar, januar i februar.^[1]

Za ljetnog solsticija, oko 22. juna na sjevernoj hemisferi i oko 22. decembra na južnoj hemisferi, obdanica je najduža, a noć najkraća, pa se taj dan naziva dugodnevica ili dugodnevnica. Od ljetnog solsticija nadalje dani postaju sve kraći kako ljeto odmiče. Datum početka ljeta zavisi od klime, tradicije i kulture, no kada je na sjevernoj hemisferi ljeto, tada je na južnoj hemisferi zima i obratno.

1. ↑ ^{1,0 1,1} „Astronomski i klimatološki početak godišnjih doba”. DHMZ. Pristupljeno 7. juna 2015.