Muavija I

Muavija I (arapski: معاوية ابن أبي سفيان‎ Muʿāwiyah ibn ʾAbī Sufyān; Mu'avija ibn Ebu-Sufjan; 602 – 6. maj 680) bio je prvi kalif Omajadske dinastije. Nakon što su muslimani zauzeli Meku, Muavijina porodica se preobratila na islam. Muavija je postao pisar proroka Muhameda, a za vrijeme Abu Bakrovog i Umarovog kalifata se zajedno sa drugim muslimanima borio protiv Bizantinaca u Siriji.

Kada je Uthman ibn Affan, Muavijin rođak, postao trećim kalifom, Muaviju je postavio za guvernera Sirije. Međutim, kada je Alija, četvrti i posljednji rašidunski kalif, smijenio Muaviju sa tog mjesta, on je to odbio učiniti. Muavija je odbio poslušati Aliju, pri čemu su ga podržali Sirijci, među kojima je stakao popularnost.^[1] Alija je pozvao na rat protiv Muavije, ali je većina političkih vođa u u Medini bila protiv toga, pa je Alija od toga ispočetka odustao. Na kraju je Alija ipak marširao na Damask te se sukobio sa Muavijinim pristašama u neodlučnoj bitci kod Siffina (657).

Nakon toga je Alijin sin Hasan ibn Ali potpisao primirje i povukao se u privatni život u Medini. Muavija je tako uspostavio Omajadski Kalifat, na čijem čelu su otada stajali nasljedni vladari,^[2][3][4][5] i upravljali državom iz Damaska u Siriji umjesto Medine u Arabiji.

Muavija se smatra jednom od najomraženijih historijskih ličnosti među šijitima, prema čijem tumačenju se pobunio protiv Alije kao legitimnog nasljednika Muhameda i imenovanja svog sina Jezida kao nasljednika;^{[6][7][8][9][10][11][12][13]} te bio odgovoran za smrt niza ashabija.

1. ↑ Shahid Ashraf, Encyclopaedia of Holy Prophet and Companions, Anmol, 2004. (p.180)
2. ↑ Marshall Cavendish, "World and Its Peoples: The Middle East, Western Asia, and Northern Africa", 2006. (p.186)
3. ↑ John L. La Monte, The world of the Middle Ages: a reorientation of medieval history, Appleton-Century-Crofts, 1949. (p. 105)
4. ↑ Bernard F. Reilly, The medieval Spain, Cambridge University Press, 1993. (p. 55)
5. ↑ Grolier, Academic American encyclopedia, Volume 10, 1994 (p. 382)
6. ↑ Mas'oodi, Vol 2: Page 47
7. ↑ Tārikh - Abul Fidā Vol 1: Page 182
8. ↑ Iqdul Farid - Ibn Abd Rabbāh Vol 2, Page 11
9. ↑ Rawzatul Manazir - Ibne Shahnah Vol 2, Page 133
10. ↑ Tārikhul Khamis, Husayn Dayarbakri Vol2, Page 238
11. ↑ Akbarut Tiwal - Dinawari Pg 400
12. ↑ Mawātilat Talibeyeen - Abul Faraj Isfahāni
13. ↑ Isti'ab - Ibne Abdul Birr