Muslimanska osvajanja

Muslimanska osvajanja (arapski: الغزوات‎, al-Ġazawāt or الفتوحات الإسلامية, al-Fatūḥāt al-Islāmiyya) također poznata i kao Islamska osvajanja ili Arapska osvajanja,^[1] je naziv koji u svom tradicionalnom smislu podrazumijevaju niz oružanih sukoba, odnosno osvajačkih pohoda koje je arapska muslimanska država, kasnije poznata kao Kalifat, poduzela od svog nastanka 620-ih do oko 750. godine, a koji su rezultirali osvajanjem cijelog Bliskog Istoka, Sjeverne Afrike, te dijelova Centralne i južne Azije, odnosno Kavkaza i južne Evrope. Muslimanska osvajanja su za posljedicu imala naglo širenje islama i njegovo pretvaranje u jednu od najvećih svjetskih religija, odnosno širenje arapskog jezika, pisma i kulture te stvaranje jednog od najvećih carstava u historiji svijeta, od koga je stvoren današnji islamski svijet. Muslimanska osvajanja se obično dijele na ona za života proroka Muhameda (do 632), koja su uključivala Arabijski poluotok; ona za vrijeme prva četiri kalifa, odnosno Rašidunskog Kalifata (632 - 661) kada su osvojeni Levant, Perzija, Egipat, Armenija i Cipar; te osvajanja za vrijeme Umajadskog Kalifata kada su osvojene Sjeverna Afrika, najveći dio Iberijskog poluotoka, današnjeg Afganistana i Pakistana, te dijelovi Kavkaza i Centralne Azije.

Carstvo stvoreno muslimanskim osvajanjima se raspalo kada je zbačena dinastija Omajada, i na mjesto kalifa došla Abasida, čiju su vlast, pak preživjeli Umajadi uspješno osporili osnovavši suparničku državu poznatu kao Kordovski Kalifat. Tada su prestala muslimanska osvajanja u užem/tradicionalnom smislu riječi, iako su kasnije stvorene muslimanske države nastavile u sljedećim vijekovima pripajati teritorije ne-muslimanskih država i tako širiti islam, pri čemu se posebno istaklo Osmansko Carstvo na zapadu i Mogulsko Carstvo na istoku.

1. ↑ Martin Sicker (2000), The Islamic World in Ascendancy: From the Arab Conquests to the Siege of Vienna, 'Praeger.