Wuyue

Za ostala značenja, vidi Wuyue (razvrstavanje).

吳越 ? [[Datoteka:|border|30px]] 907–978 [[Datoteka:|border|30px]] ? Glavni grad Qiantang (glavni dvor) Yuezhou (istočni dvor) Jezik/ci srednjokineski Vlast monarhija Kralj  - 907-932 Qian Liu  - 932-941 Qian Yuanguan  - 941-947 Qian Zuo Historijska era Period Pet dinastija i Deset kraljevstava  - smrt posljednjeg kralja 886  - pad dinastije Tang 907  - priznanje sizerenstva Songa 978 Valuta kineska gotovina, kineska kovanica

Kraljevina Wuyue (pojednostavljeni kineski: 吴越国; tradicionalni kineski: 吳越國; pinyin: Wúyuè Guó) je bila kineska država koja je postojala na obali današnje provincije Zheijang u 10. vijeku, odnosno bilo jedno od Deset kraljevstava nastalih nakon pada dinastije Tang. Njen osnivač je bio Qian Liu, vojni guverner koji je 902. godine od dinastije Tang ishodio status princa od Yuea na području pod svojom vlašću. Kada je godine 907. svrgnut Ai, posljednji car dinastije Tang, Qian Liu je iskoristio priliku da sebe proglasi kraljem nezavisne države. Ime joj dao prema drevnim državama Wu i Yue.

Wuyue se graničila sa državom Min na jugu i državom Južni Tang na sjeveru i zapadu. Iako nije imala prostranu teritoriju niti posebno veliki broj stanovnika, pokazala se najdugovječnijom, a prema mišljenju nekih suvremenih historičara i najuspješnijom od svih Deset kraljevstava. To se tradicionalno tumači povoljnim geografskim položajem kao i orijentacijom lokalnog stanovništva na pomorstvo i trgovinu, što su Qian Liua i njegove nasljednici nastojali iskoristiti da akumuliraju materijalno bogatstvo; također je bila razvijena i intenzivna diplomatska aktivnost, kako prema nominalnim vladarima Pet dinastija na sjeveru Kine, tako i prema Japanu i Koreji. Ponekad se spominje kako se upravo pod vlašću Wuwuyea na području današnjeg Šangaja stvorila kultura koja se smatra zasebnom u odnosu na ostatak Kine.

Wuyue je prestala postojati kada je, suočen s vojnim pohodom nove carske dinastije Song, posljednji kralj Qian Chu odlučio mirno priznati njenu vlast. Zbog toga mu je dozvoljeno da kraljevsku titulu formalno zadrži do smrti. Nakon toga su njegovi potomci zadržali istaknut položaj u regiji.